Sarı senfoni

Vincent in en sevdiğim tablosu hiç şüphesiz çiçek açan badem ağacıdır sebebi ise onu hep daha narin bulmam,kendi deyimiylede en özenerek en naiflikte yaptığı yeğeni için yaptığı yeniden varoluşu anlatmak istediği bir tablo o ..İlkbaharın gelişi çiçeklerin açısı tam olarak bunu anlatır işte yeniden varoluş yeniden hayat bulma yeni umutlar ..

Bahar diyorum Havva nın çocuk doğurması  gibi 

Çiçekler açarak dirilir tüm ölü çiçekler  

Sanki türünün tek örnekleriler

Varoluş yeniden başlayıverir 

Bahar diyorum ilk bahar ..

Sanıksız dava

Uyumadan görebildiğin onca rüyanın birindeydi hiç unutmam şiir yazmıştım ..

 Sanıksız dava 

kendimi tanıyamıyorum

İçimdeki mahkemelerin celseleri düşse

İnan bak kendimi yargılayamıyorum 

Suçsuzsam ya da suçluysam dosyalarca kendimi kandıramıyorum

 tokmağı sert şekilde vuramıyorum 

sus sessiz olsana dermişçesine 

Yalnızlığı parmaklar ardında yaşayamıyorum 

yine kendimi herkese sorgulatamıyorum 

her yerim yara bere içinde çok derin düşmüşcesine Kaldırıyorum kafamı bir şiir yazıyorum 

kimseler değil de sanki ben kendimi affetmişçesine

Sanrı

Güneş en parlak en aydınlığım sanıyor

Pudra şekeri sanıyor ki en tatlı bir o var 

Gelincik en güzel kırmızıya sahibim 

Aslanlar bütün ormanlar benim sanıyorlar 

Yazmalara doyamadığım seni o göremediğim gözlerinden öperim 

Bitmeyen şiirler yazarım seni her daim çok özlerim